48 jaar geleden sprong ik zonder enig gevoel van angst
of beperking van de duikplank in het zwembad in Venezuela. Zonder bandjes.
Ik was 3,5 jaar oud en mijn moeder zat aan de rand van het zwembad. Zij was het die mijn zwembandjes af had gedaan omdat ze zag dat het kon. Ik rende naar de duikplank en sprong… ik raakte het water, zakte naar beneden met mijn ogen open. Net toen ik weer omhoog wilde zwemmen, voelde ik twee stevige handen om mijn lichaam heen en die trokken mij met een vaste stevige grip eruit.
Het waren de handen van de badmeester, die nu in kletsnatte kleren stond te vloeken en tieren dat mijn moeder beter op mij had moeten letten. Hij was niet de enige die in de hevigheid van de emotie zat, ik ook. Zo hevig dat ik iets zei.
En dat was bijzonder. Toen ik drie was woonden we in Venezuela en sprak ik nog erg weinig. Niet omdat ik het niet kon of niet wilde maar omdat ik het niet nodig vond.
Maar toen ik boven het water getild werd door die badmeester spartelde en schreeuwde ik: IK KAN ZWEMMEN! LAAT ME LOS, IK KAN ZWEMMEN!
En dat kon ik. Ik denk dat er niet zo’n ophef geweest zou zijn als ik niet meteen in de minuut nadat mijn zwembandjes af waren, in het diepe was gesprongen. En dan ook nog eens vanaf de duikplank, vol zelfvertrouwen.
Volwassen, maar lang zo zeker niet meer
Zo zeker als ik me in dat Venezolaanse zwembad voelde, zo onzeker was ik kort na de kop-staart-botsing waar ik in november 2016 in terechtkwam. Ik was 43, moeder van drie jonge kinderen en woonde allang weer in Nederland. Ik had een fulltime baan bij een grote retailer, hield thuis alles draaiend en vergat al jonglerend met al mijn taken soms met welk doel ik dat allemaal ook weer deed.
En toen, op die novemberdag, werd mijn stilstaande auto geraakt. Ik hoorde een enorme klap – blik op blik maakt veel herrie, weet ik inmiddels.
Kort daarna zat die drukbezette vrouw noodgedwongen thuis te revalideren, te herstellen van de schade van die klap. Ik zat letterlijk vast. Vast in mijn lichaam, vast in mijn hoofd, vast in chronische pijn en vermoeidheid. Ik was de controle kwijt en werd afhankelijk van de medische zorg die geboden werd. Althans: op papier was ik afhankelijk, maar ik wilde mijn vrijheid niet opgeven en niet toegeven aan de beperkingen die de botsing me gebracht had. Ik was de kwaliteit van mijn fysieke gezondheid kwijt maar ik kon nog zelf beslissen en daarnaar handelen.
Ik liet mijn stem horen
Nu ik figuurlijk kopje onder dreigde te gaan, liet ik weer mijn stem horen. Ik koos voor zelfzorg. Ik nam de regie terug en ging me focussen op de mogelijkheden. Eerst dacht ik na hoe ik mijn leven opnieuw moest inrichten en hoe ik weer gelukkig kon worden. Ik wilde uit de miserie stappen, uit het decor van deze slechte film waarin ik door die éne harde knal terechtgekomen was. Een film waarin ik ineens niet alleen chronisch pijn had, maar ook maar moest afwachten of, wanneer en hoe ze me daarmee gingen helpen.
Ik wilde de pijn en de afhankelijkheid niet langer. Ik wilde terug naar dat eureka-gevoel dat ik als kind in dat zwembad in Venezuela had. Naar dat gevoel van vrijheid, geen slachtoffer zijn.
Zo werd ik een pretzwemmer
In het water werd ik weer die kleuter die helemaal blij en zelfverzekerd het zwembad in sprong. Het plezier straalt van me af als ik zwem, en zo begon ik mijn carrière als pretzwemmer.
… en buitenzwemcoach
Inmiddels zwem ik al negen jaar (vanaf 2025 10 jaar) in het buitenwater, meermalen per week en in alle seizoenen. Ik leerde waarom dat me zo veel bracht en ik begon mijn kennis en enthousiasme over te brengen. Zo heb ik al heel wat mensen mogen begeleiden om ook de voordelen van het buitenzwemmen te plukken.
En om jou te helpen en je ook lekkerder in je vel te laten voelen, heb ik nu een aanbod dat geldig is tot en met 5 december, Pakjesavond is bij ons heilig.
Want of je nou chronische pijn of stress hebt of ‘gewoon’ op zoek bent naar een manier om lekker te bewegen, waar het om draait is dat je lekkerder in je vel wilt zitten. Want op dit moment is dat misschien voor jou gewoon nog niet optimaal!
Bestel dan hier enkel de 8 video opdrachten ter ondersteuning om deze winter voor het eerst buiten te blijven zwemmen.
