Hasteflats mijn eerste zwem event dit jaar is een feit

Daar lag ik borstcrawlend en zingend in de Maresingel

Claudia de Brey (Als de oorlog komt, mag ik dan bij jou…) sleept me er altijd doorheen want elke prestatietocht gaat gepaard met een lied. Een lied helpt me om door te gaan, om in mijn focus te blijven en als afleiding, om de kou of negatieve emoties de baas te zijn. Een strijdlied om door te gaan en vol te houden. Al zwemmend hoorde ik ook deze keer de plaat opnieuw afspelen. Ik had het lied nodig, niet omdat ik onvoldoende getraind was maar omdat ik op zoek was naar comfort in het oncomfortabel en dat was deze maal niet door koud water of door het feit dat ik in een gracht zwom.

Leiden, wat hou ik van je

Twintig  jaar geleden woonde ik in Leiden en mén wat was dat fijn wonen. Ik heb een zwak voor deze stad, naast dat ik er zelf heb gewoond woont ook een deel van mijn familie hier.

Kortom ik hoefde geen twee keer na te denken toen ik door de organisatie werd gevraagd om mee te doen aan dit zwem event. Zwemmen in de Maresingel had ik nog nooit gedaan, ik greep de kans om mee te doen aan de prestatietocht van een kilometer in de gracht van Leiden.

Hoe schoon zijn de grachten

Want ook daar hoefde ik geen seconden over na te denken het feit dat ik in de gracht van leiden ging zwemmen. We zijn nu 20 jaar verder en ja, Leiden is en blijft een studentenstad en de kans dat je rommel vindt in de grachten is groot. Een winkelwagen, fiets, prullenbak en of andere vorm van afval wat er niet hoort. Je wilt zwemmend alles behalve een obstakel tegen komen.

Daar lag ik dan, oncomfortabel in het warme water

Nadat mijn zwemvriendin Ida en ik ons hadden ingeschreven hebben we een plekje aan de waterkant in beslag genomen. Al gauw ontdekte we mede zwemmers die hier ook waren en werd het een feest van herkenning toen alle ‘zwem verhalen ‘op tafel kwamen. Of beter gezegd het grasveld. Zo tof om elke keer gelijk gestemde tegen te komen, buitenzwemmers die ongeacht de leeftijd en of ervaring hier zijn om samen met jou hier voor te gaan.

Ook in de Maresingel zijn waterlelie’s

Al borstcrawlend lag ik zo voldaan in het water. Ondanks dat je naar lucht hapt op het moment als je boven water bent deed ik dit steeds met een breder glimlach. Trost, voldaan en met een hoge Hartslag ( ja, ik blijf natuurlijk rete competitief daar in het water) zwom ik door de Maresingel. Al zwemmend zag ik Alfonso een zwemvriend langs de kant staan. Ik zwaaide twee keer naar hem en besefte toen dat ik dat helemaal niet mag doen.

Sprintend naar de finish

De laatste 50 meter had ik voldoende energie over voor een sprintje, daar waar kon haalde ik net nog zwemmers in en ik finishte wederom met en blije glimlach en hoge hartslag. Bammmm….. het was voorbij, het zat er al weer op. De kilometer was in the pocket, ik stapte uit het water, zag Victor (de verslaggever/ voice-over van het event) staan en stapte voldaan nat naar hem toe.

Voor de lezers die Victor niet kennen zie hier de FrisseDuik die ik over Victor heb gemaakt.

Het voelde als vakantie

Ik wachtte op Ida en nadat ze gefinisht was zijn we weer verder gegaan waar we warem gebleven. Aan het (na) genieten van onze prestatie, ons uitje (fietsend vanuit Wassenaar). We hebben ons aangekleed en getrakteerd op een etentje. Mén wat houden we van buiten zwemmen. Een voordeel van de zomer is dat je langere afstanden kan zwemmen en je zoveel mede zwemmers ontmoet dat het elke keer in een warm bad thuis komen is.

SwiminLeiden volgend jaar ben ik er weer bij, dank voor de fantastische organisatie.