Zweedse ervaringen deel 2: Ieder zijn challenge!
Hallo natuurlijke schoonheid!
Het is ochtend. Gisteren ben ik na een hoop logistieke uitdagingen in Zweden aangekomen voor mijn yoga- en kouderetraite. Als ik de gordijnen open doe, beneemt het uitzicht me de adem: ik zie het meer, de waterval, het bos en een Zweedse schuur. Een prachtig plaatje! Naast ons logeerhuis hoor ik het geraas van de waterval. Duizenden liters water storten naar beneden.
De dag is begonnen, ik ben nu al in de ontspanmodus na de lange reis van de afgelopen twee dagen: dit uitzicht maakt het nu al elke logistieke tegenslag meer dan waard. Het is mijn keuze om hier te zijn.
Het leukste avontuur zit van binnen, challenge jezelf
Voor het ontbijt staan een ademhalingssessie, een yogasessie en een koudwatersessie op de agenda.
Lukt dit mij op een lege maag? Normaliter zorg ik voor een ontbijt voordat ik de kou opzoek. Voor mij dus een totaal nieuwe uitdaging om eerst fysiek en mentaal actief te zijn voordat ik vloeibare en vaste energie tot mij neem. Een voor mij dus onbekend terrein. Challenge 1.
High in your own supply
Een Wim Hof-ademhalingssessie heb ik hiervoor al meermaals gedaan. Ik ervaar het elke keer anders. Het grootste cadeau wat ik er tot nu toe aan over heb gehouden is mijn zelfreflectie over ademhalen en de emotie die bovenkomt.
Nu ben ik een vrij nuchter persoon die als geen ander zich bewust is van de lichamelijke verandering tijdens zo’n sessie. Ik snap dus waar de euforie vandaan komt, maar dat ik in een euforische stemming kom is elke keer weer een rijkdom. Het ademhalen heeft bij mij effect op mijn bewustzijn en direct in contact staan met wat er binnen in mijn lijf gebeurt. Hé, ik voel mijn buikspieren bij iedere ademteug aanspannen – zitten ze er dan toch? Ik voel de zuurstof, de energie letterlijk naar mijn inner core stromen, ik ervaar een verlichting terwijl mijn armen en benen juist zwaarder gaan aanvoelen door de intense zuurstofstroom door mijn aderen en ik voel een lichte prikkel in mijn hoofd. Ik ben mezelf aan het herconditioneren. Onze gedachtes creëren onze gevoelens en ik word er blij van.
Standje ademen in yoga houding
Met een voldane zucht maken we ons klaar voor onze yogasessie. Ik leg mijn matje klaar en ik rek mijn lichaam op. Bijzonder om te constateren is dat het nu al vrij soepel aanvoelt. Het is al maanden geleden dat ik voor het laatst een yogales heb gevolgd. Ben ik nog zo rekbaar als het elastiekje dat ik was?
Challenge 2. Kan ik alle oefeningen uitvoeren, ook als ze in mijn chronische-pijnzone komen? Onbewust staat er toch spanning op mijn spieren.
Dus ervaar ik die happywithyoga euforie? Ja en nee.
Ja met betrekking tot oefeningen, houding en hoe je je ademhaling ook hierbij bewust inzet om in je focus te blijven en je energie te sturen naar de plekken waar je hem wilt hebben.
En nee, omdat ik dramatisch slecht ben in het aanleren van nieuwe yogaposities. Ik ben nog aan het puzzelen hoe ik me precies moet verhouden tot mijn lichaam om in een yogahouding te komen als de rest van de klas al bij de volgende oefening is. Ik hang nog ergens ondersteboven terwijl mijn yogalesgenoten zich al flexibel in de volgende pose bevinden.
In het meegaan in het tempo, en de pijn en beperkingen in mijn lichaam accepteren voor wat ze zijn, bevind ik me opnieuw buiten mijn comfortzone in deze tweede challenge van vandaag.
“Ga als een koning, een koning het water in!”
Jan, de Wim Hof-instructeur, roept het vol kracht terwijl wij daar aan de waterkant staan in onze zwemkleding en handdoek. Buitentemperatuur 2 graden Celsius, glimlach op mijn gezicht van oor tot oor. Een glimlach bij de andere deelnemers? Hm. Misschien bevinden zij nu in hun challenge.
Instructeurs Jan en Rolf geven een duidelijke briefing in wat er staat te gebeuren en hoe je de kou kan omarmen in plaats van je ertegen te verzetten. Acceptatie in plaats van gevecht. Maar ze geven ook aan dat weerstand een natuurlijke reactie is. Terecht: ons autonoom zenuwstelsel bevindt zich nu in de sympathische stand, de stress-stand. Het is fight or flight, heel menselijk en heel normaal. Omarm dit gevoel. Hoe deze kou te trotseren? Focus op je ademhaling en geef je over aan wat er gaat gebeuren.
Dat was de boodschap voor de andere deelnemers. En Susan? Die kon eindelijk het water in, ja, ja als eerste en zwom de sterren van de hemel ( oh nee het was daglicht), heen en weer naar de overkant. Dit is mijn comfortzone, voor mij geen challenge maar voluit genieten.
Finally ontbijt, voeding wat ik nog meer waardeer
En ja, na alle buitenpret, de adrenalinestoot en de zuurstofexplosie eindelijk eten. Wat een ochtend! Nu al een dikke 10 voor alle mind-explosies die op mijn pad zijn gekomen. En onbewust ben ik al patronen aan het veranderen. Dat word ik me later in deze retraite pas echt bewust – maar daarover gaat mijn derde Zweden-blog!
Heb je mijn boek: Buitenzwemmen een FrisseDuik in natuurwater! al gelezen?