Voor Pampus na drie rondjes Pampus
Gewoon dóórgaan… dat zei ik tegen mezelf toen ik afgelopen weekend in het water lag bij het zwemevent Rondje Pampus. Er waren serieus hoge golven, windkracht 5 waardoor borstcrawl zwemmen moeilijk was. Naast dat het lastig zwemmen was zonder een bak water binnen te krijgen, werd ik ook echt misselijk van de golven. Op één of andere manier kan ik niet goed tegen deining. In mijn hoofd speelde ik steeds hetzelfde riedeltje af: gewoon doorgaan, gewoon doorgaan, ik kan dit.
Wees efficiënt en pas je aan
Ik zwom meters onder water in de golven. Ik merkte dat schoolslag in de golven effectiever voor mij werkte dan borstcrawl. Als ik zo lang mogelijk onder water zwom, had ik ook minder last van misselijkheid. Ik paste mijn mindset en mijn slagfrequentie aan daar waar het moeilijk werd.
Het andere deel van het rondje eiland was minder pittig. Ja, ik moest opletten dat ik geen duw of trap van een andere zwemmer ontving (heel raar: zoveel water en ruimte en op één of andere manier bots je toch tegen elkaar aan), maar dat deel zwom ik met een het liedje van Claudia de Breij in mijn hoofd: ‘Mag ik dan bij jou?’
Als de oorlog komt
En als ik dan moet schuilen
Mag ik dan bij jou?
Als er een clubje komt
Waar ik niet bij wil horen
Mag ik dan bij jou?
Kies een liedje
Anderhalve kilometer lang hoorde ik Claudia de Breij in mijn hoofd. Het paste perfect bij mijn zwemritme. En waarom zat Claudia in die loop in mijn hoofd? Vandaag was het Claudia en morgen kan het Freek en Susan zijn (ja sorry, ik ben gek op Nederlandstalige muziek). Als ik zwem en lekker in de flow zit, merk ik dat ik het tempo beter vol te houden vind als er een ritme in zit. Met muziek creëer ik ritme in mijn slag. Het is mijn eigen organische ‘tempo trainer’ waarbij ik ook mijn ademhaling onder controle blijf houden en mijn tempo en mijn slagfrequentie (voor zo ver mogelijk) hetzelfde hou, waardoor ik ook een betere energieverdeling heb.
Rond, en rond en rond
Drie rondjes Pampus is gelijk aan 2,7 kilometer, dat zijn heel wat slagen in het water, en geloof me: in die golven had ik amper het idee dat ik vooruit kwam. Er werden ook nog eens extra golven gecreëerd door alle boten die met ons meevoeren. Wat natuurlijk fantastisch is en zeker qua veiligheid van zo’n event een must.
En je tempo
Dus gewoon doorgaan, doorgaan daar waar het ritme van je slag verandert en waar je uit je flow wordt gehaald. Waar ik uit mijn flow werd gehaald, werd dat veroorzaakt door de natuurlijke elementen waar ik zo blij van word, waar ik energie van krijg en waar ik mezelf doorheen zwem. Door die natuurlijke elementen realiseer ik me als geen ander dat ik zo’n klein deel ben van onze kosmos, maar ik hou met trots en vertrouwen mijn hoofd boven water en vind mij een weg door het water.
Na 47 minuten stapte ik eruit met een onnoemelijk voldaan gevoel.
I did it!
Ik kan dit, en jij ?
Dit kan ik: 2,7 kilometer zwemmen bij windkracht 5. En de kou? Ja, het water was rond de 18 graden maar koud heb ik het geen moment gehad. Ik was veel te druk met zwemmen en genieten in de natuur.
Ik kan dit!
En jij?
Hoe zorg jij ervoor dat je doorgaat als je even uit je flow gehaald wordt? En helpt de natuur jou ook zo om tóch te genieten?
Heb je mijn boek: Buitenzwemmen een FrisseDuik in natuurwater! al gelezen?
