Susan Houbraken (47) raakte in de winter van 2016 betrokken bij een auto-ongeluk en heeft daar chronische pijnklachten aan overgehouden. In zwemvijver de Dobbertjeskom bij Muiderberg verdooft ze de pijn en spoelt ze alles van zich af.
“Als meisje was ik al gek op water en kou. Ik ben geboren in het zuiden van Chili en leerde mezelf zwemmen toen ik een kleuter was. Na een kop-staartbotsing in 2016 had ik direct nek- en schouderklachten en ik besloot om zwemmend aan mijn herstel te werken. Ik wist dat zwemmen mij mentaal en fysiek goed zou doen, maar wilde dat liever niet in een verwarmd zwembad, maar in zo koud mogelijk water.
Zwemvijver de Dobbertjeskom is bij mij om de hoek. Ik revalideerde daar zo veel mogelijk, maar helaas hield ik toch chronische pijn. Daarom ga ik nog steeds elke dag, op het koudste moment van de dag. Te koud bestaat niet voor mij. Thuis trek ik mijn badpak al aan en eenmaal bij de zwemvijver aangekomen, zeg ik de bewoners gedag; de eenden en waterhoenen, ik ken ze allemaal. Dan stap ik via het trappetje het water in. In het koude water aarzel ik niet en ga ik meteen kopje onder. Zodra de kou mijn lijf binnenkomt, verdooft die alle pijn en spoelen alle zorgen van me af. In het water voel ik alleen maar mogelijkheden en geen beperkingen. In de vijver is ook geen ruimte voor to-dolijstjes en andere dingen; ik ben er alleen met de dieren.
Als ik dan weer naar huis en mijn gezin rijd om te douchen, barst ik van de gelukshormonen. Genoeg om de dag door te komen. En ik weet, morgen lig ik weer in mijn vijver.”
